KSIĄDZ PROFESOR STANISŁAW KOZIEROWSKI

     Setną  rocznicę objęcia parafii pod wezwaniem Świętych Wincentego  i  Marcina  w  Skórzewie  pod  Poznaniem  przez  ks. Stanisława  Kozierowskiego  upamiętnia okolicznościowy  datownik  pocztowy  (Dopiewo, 22.5.2010)  z  wizerunkiem tego  wybitnego  Kapłana  i  Uczonego.

 

    Ksiądz  Stanisław  Kozierowski  urodził się 28 września 1874 roku w Trzemesznie jako syn mistrza  szewskiego  Floriana   i  Antoniny   z   Buszkiewiczów.  Po  ukończeniu  progimnazjum w  Trzemesznie  i  Gimnazjum im. Św. Marii  Magdaleny  w  Poznaniu,  studiował  w  gnieźnieńsko-poznańskim  seminarium  duchownym  i  w  1899  roku  przyjął  święcenia  kapłańskie. Był  wikariuszem we Wronkach, Gostyniu  i  Ostrzeszowie. W  1905 został  proboszczem  w  Siemianicach,  w  1910  przeniesiono go do Skórzewa,  a  w  1929 roku  do  Winnejgóry.

  Poza  pracą  duszpasterską prowadził badania naukowe. Początkowo zajmował się orientalistyką,  slawistyką    i    językoznawstwem   porównawczym,   co   później   wykorzystał w  pracy  badawczej  nad  nazewnictwem słowiańskim, stając  się  jednym  z  prekursorów  polskiej  onomastyki. Od 11 listopada 1918 roku uczestniczył  w  pracach Komisji  Organizacyjnej Uniwersytetu  w  Poznaniu,  co  dokumentują  beznominałowe  kartki  pocztowe  upamiętniające  jubileusze  85-lecia  i  90-lecia  Uniwersytetu  Poznańskiego  w  Odrodzonej Polsce.

     Podczas  Powstania  Wielkopolskiego był członkiem Rady Ludowej, następnie uczestniczył w procesie polonizacji nazw miejscowych Wielkopolski. W 1920 roku uzyskał habilitację na Uniwersytecie Poznańskim  i  podjął wykłady  z  zakresu nauk pomocniczych historii. W czasie okupacji władze niemieckie wymusiły na nim współpracę w zakresie zmiany nazewnictwa miejscowego na  niemieckie. W  latach 1945-1947 pracował w Komisji Ustalenia Nazw Miejscowych, biorąc udział  w  akcji  polszczenia  nazw  miejscowych  na  ziemiach zachodnich.  Zmarł  w  Winnejgórze  1  lutego  1949 roku, pochowany został  w  Trzemesznie.

     Z zamiłowania historyk  i  językoznawca, prowadził przez całe życie rozległe badania archiwalne,  gromadząc  olbrzymie  materiały  do  dziejów  osadnictwa,  onomastyki,  heraldyki i  genealogii średniowiecznej Wielkopolski. Owocem tych zainteresowań były liczne publikacje monografii  historyczno-genealogicznych  rodów  wielkopolskich, ośmiotomowy  zbiór  opatrzony   tytułem   „Badania   nazw   topograficznych   starej   Wielkopolski”   (wyd. 1914-1939) i  „Atlas  nazw  geograficznych  Słowiańszczyzny  zachodniej”  (wyd.  1934-1937).