KARDYNAŁ  IGNACY  LUDWIK  JEŻ

 

 

Urodził się 31 lipca 1914 roku w Radomyślu Wielkim  w  rodzinie urzęd-niczej.  Po maturze uzyskanej  w  Katowicach, studioweł teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim.  Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1937 roku, po czym został wikariuszem w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Hajdukach Wielkich (dziś Chorzów Batory),  gdzie  17 sierpnia  1942 roku aresztowali go Niemcy za odprawienie Mszy  św.  za zmarłego w niemieckim obozie koncentracyjnym proboszcza Józefa Czempiela  (*).  Osadzono go w Dachau  (nr obozowy  31196), gdzie poznał ojca  Józefa  Kentenicha  (**),  założyciela Międzynarodowego Ruchu Szensztackiego.

 

W obozie koncentracyjnym w  Dachau uwidoczniło  się  przekonanie o opiekuńczej roli św. Józefa jako patrona dobrej śmierci. Uwięzieni tam duchowni musieli być gotowi w każdej chwili na śmierć z rąk hitlerowskich oprawców. Mimo to mieli nadzieję na wyzwolenie. Uczynili ślub, że jeżeli uda się im przeżyć obóz, będą co roku pielgrzymować w podzięce do cudownego obrazu św. Józefa w Kaliszu. Obóz został wyzwolony 29 kwietnia 1945 roku.Uratowani z obozu księża utworzyli w 1948 roku Bractwo Świętego Józefa  i  w  1970 roku ufundowali w podziemiach kaliskiego Sanktuarium Świętego Józefa jako wotum Kaplicę Męczeństwa  i  Wdzięczności, dokąd co roku pielgrzymowali z biskupem Ignacym L. Jeżem na czele.

 

Po wojnie był ksiądz Ignacy  L. Jeż przez rok kapelanem w obozie repatriantów  w  Göppingen koło Stuttgartu. Do Polski powrócił w maju 1946 roku, został wikariuszem w Radlinie oraz w parafii Św. Szczepana w Katowicach. Od września 1946 do 1960 roku był katechetą  i dyrektorem Liceum Katolickiego im. Św. Jacka w Katowicach oraz  rektorem Niższego Seminarium Duchownego. Dnia 5 czerwca 1960 roku przyjął sakrę biskupią   i  został  sufranem  w  Gorzowie Wielkopolskim. W swoim herbie umieścił dewizę:   Veni ignem  mittere  -  Przyszedłem ogień rzucić na ziemię.

 

W związku z  organizacją Kościoła katolickiego  w  Polsce  na  Ziemiach Zachodnich, na  mocy bulli  papieża  Pawła VI  Episcoporum  Poloniae  coetus, w dniu 28 czerwca 1972  roku  utworzono diecezję koszalińsko-kołobrzeską..

Jej  ordynariuszem  został  biskup  Ignacy  Ludwik  Jeż.   Uczestniczył  także w  pracach  Komitetu Księży Polskich byłych Więźniów Obozów Koncentracyjnych  jako jego przewodniczący.  1  lutego 1992 roku przeszedł na emeryturę.  Zmarł 16 października 2007 roku w Rzymie podczas swojej pielgrzymki do Wiecznego Miasta na uroczystość wyboru papieża Jana Pawła II.

Został  pochowany  23  października 2007 roku w krypcie Bazyliki Konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny  w  Kołobrzegu.

 

W dzień po jego śmierci papież Benedykt XVI poinformował, że na konsystorzu  24  listopada 2007 roku chciał biskupa Ignacego Ludwika Jeża wynieść do godności kardynalskiej. Papież  oświadczył 26 stycznia 2008 roku, że biskupowi Ignacemu Ludwikowi Jeżowi przysługuje tytuł kardynała, mimo że nie zdążył odebrać kapelusza kardynalskiego.

Poczta Polska w dniu 30 stycznia 2009 roku wprowadziła do obiegu serię czterech znaczków  emisji  OCALELI  OD  ZAGŁADY , które  zaprojektował  Janusz  Wysocki.  Na  znaczku  o  wartości nominalnej  2.40 zł  widnieje wizerunek  Kardynała Ignacego Ludwika Jeża. Arkusze sprzedażne składają się  z  szesnastu znaczków po cztery sztuki każdej wartości (pozostałe wartości: 1.45 zł  -  Witold Pilecki,   2.10 zł – Władysław Wolski, 3.00 zł – Stanisława Maria Sawicka). 

                                                                                           B.M.

(*)  Ks. Józef Czempiel (1883-1942) pochodził z rodziny górniczej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1908 r. Od 1922 r. był proboszczem Parafii Wniebowzięcia NMP  w Hajdukach Wielkich. Aresztowany w 1942 r., został  osadzony  w  obozie koncentracyjnymw  Dachau. W  maju 1942 r. został wywieziony w tak zwanym transporcie inwalidów i  zagazowany.  Papież Jan Paweł II  beatyfikował go 13 czerwca 1999  roku  w  Warszawie.

(**)  O. Józef Kentenich  (1885-1968),  pallotyn.  W 1914 r. wraz z wychowankami-członkami  sodalicji mariańskiej dał początek ruchowi odnowy religijnej,  zwanemu szensztackim  od  nazwy miejscowości Schönstatt koło Koblencji, gdzie  tamtejsze  sanktuarium maryjne stało się centrum nowego ruchu.

         Za przeciwstawienie się hitleryzmowi został  w  1941 r. uwięziony  i  zesłany do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie w ukryciu prowdził duszpasterstwo wśród uwięzionych kapłanów, również polskich,  oraz organizował pomoc żywnościową i medyczną.

         Po wojnie wrócił do działalności w ruchu. Wskutek kościelnej wizytacji,  został w 1952 odsunięty od kierowania ruchem.  Zrehabilitował  go  papież  Paweł VI   w  1965  roku i  o. Kentenich wrócił  do  Schönstatt,  gdzie zmarł  w 1968 r.  W  1975 rozpoczęto jego proces  beatyfikacyjny.

 

 Ryc. 1   Stempel okolicznościowy  stosowany  w  Chorzowie 
               w dniu 13 czerwca 1999 roku  z  okazji beatyfikacji.

Ryc. 2   Znaczek niemiecki z 1985 roku z wizerunkiem o.  Józefa  Kentenicha.

 

 

Ryc. 3   Stempel stosowany  1.11.1984  w  Rottenburgu nad Neckarem z rysunkiem   przedstawiającym  Wzgórze Maryi   - miejsce spotkań  szensztackich.

Ryc.  4    Stempel  okolicznościowy  z rysunkiem przedstawiającym fragment Kaplicy  Męczeństwa  i  Wdzięczności w  Kaliszu.

Ryc.  5   Arkusik  z  serią znaczków  Ocaleli z zagłady, w  tym  znaczek  za  2.40  zł  z  wizerunkiem Kardynała Ignacego Ludwika  Jeża.     

                                              
                □    □    □    □    □